REČICA (106 st.), ratarsko-stočarsko (24:5% agrarnog st.) seosko naselje zbijenog tipa, na (70-80 m) levoj dolinskoj strani Rečice, desne pritoke Dunava, 1,5 km zapadno od savremenog puta Kladovo- Negotin, 8 km JZ od Kladova. Površina atara iznosi 587 ha. U fizionomskom pogledu obuhvata Sredselo koga čine tri "sokaka". Pominje se 1844. (20 kuća i 73 žitelja), kada čini jednu opštinu sa Manastiricom i Podvrškom. God. 1924. broji 17 domova i 88 žitelja. St. je pravoslavno (slavi Sv. Arhanđela, Sv. Nikolu i dr.; zavetine Mala Gospojina i Spasovdan), a nacionalno se izjašnjava uglavnom kao srpsko. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,3 (1961) do 1,9 (1991). U centru sela se nalazi kultno drvo "zapis". Vodom se snabdeva preko sopstvenih vodovoda (43,3% domaćinstava) i iz bušenih i kopanih bunara. Poznata je po savremenom pečapbarstvu, privremenom radu meštana u inostranstvu.
• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Rečica
|
