|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
VITEŽEVO (1.402 st.), ratarsko-stočarsko (59,3% agrarnog st.) seosko naselјe razbijenog tipa, na desnoj dolinskoj strani Belјeva (Bulinjaka), desne pritoke Velike Morave, s obe strane lokalnog puta ka Kušilјevu (opština Svilajnac), 10 km JI od Žabara. Površina atara iznosi 2.512 ha. Fizionomski se razvija u visinskoj zoni 110-260 m. Objedinjuje osam fizionomskih celina: Viteževo (Selo), Belјevo, Bulinjak, Veliki i Mali Trmčar, Dobrlovac, Konjušicu i Lazinu. Pod sadašnjim imenom pominje ss 1467. (5 kuća) u popisu pokrajine Braničevo. Prvobitno naselјe osnovano je na mestu Repušina (3 km istočno od današnje lokacije), odakle je na sadašnji položaj premešteno zbog nedostatka vode. Posle oslobođenja od Turaka broji 300 poreskih glava (1892). St. je srpsko - 98,2% (slavi Veliku i Malu Gospojinu, Miholјdan. Sv. Arhangela i dr.; seoska slava Ćurđevdan: preslava Petkovdan), starosedelačko i doselјeno u XVIII i XIX v. iz Mlave, Erdelјa, Crne Rske i dr. Ima i Vlaha, Crnogoraca, Rumuna i ostalih etničkih pripadnika. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,5 (1961) do 1,3 (1991). Kuća Dimitrija Paunovića i zgrada OŠ sa starom kućom i tremom proglašene su kulturnim dobrima 1985. i 1987. god. Telefonski saobraćaj dobija 1996, a vodosnabdevanje je individualno (kopani bunari - 47,2% domaćinstava, sopstvenn vodovodi - 43,3% i dr.). Ima četvororazrednu OŠ, MZ, voćarsku i vinogradarsku plantažu (u sastavu Voćno loznog rasadnika iz Žabara) i dr. Meštani su poznati po savremenom pečalbarstvu (privremeni rad u inostranstvu - Austriji, Švajcarskoj, Francuskoj i dr.). • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Viteževo |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA:
 = vlaško
 = Vlasi
i povlašeni Srbi
 =
mešovito 
= romska mahala
 = bajaško
(Romi) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Broj pogleda : 882 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||