| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
CEROVICA (435 st.), prigradsko ratarsko-stočarsko (17,9% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na levoj dolinskoj strani Peka, u severnom podnožju Homoljskih planina (940 m), s obe strane puta Kučevo-Petrovac, 1,5 km JZ od puta Požarevac-Kučevo, 2 km JZ od Kučeva. Površina atara iznosi 719 ha. Naziv, po predanju, potiče od cerove šume iskrčene u vreme formiranja sela. Prostire se u visinskom pojasu 160-300 m. Objedinjuje dve fizionomske celine, Staru (Staro celo) i Novu Cerovicu. Novijom izgradnjom postepeno se spaja sa urbanom teritorijom Kučeva. Kroz selo je prolazio rimski put, čiji ostaci postoje i danas, koji je vodio od Kučajne (Cuppae) do Velikog Gradišta (Pingea) zaobilazeći Kaonsku klisuru kojom sada vodi savremeni put za Kučevo. Tokom turske okupacije je raseljena, a kao raseljeno naselje pominje se i 1733. god. Smatra se da je ponovo naseljena početkom XIX v., kada su prisutna doseljavanja iz Negotinske krajine (1818. - 12, 1840. - 22, 1868. - 35 kućaitd.). St. je pravoslavno (slavi Spasovdan, Petkovicu, Mitrovdan i Sv. Nikolu, seoska slava Trojice), doseljeno početkom XIX v. iz Negotinske krajine (Plavna i Oštrelj), Rumunije (Balta i Verđe), Mlave (Starčevo i Rakovac) i Crne Reke, a nacionalno se izjašnjava kao srpsko (većinom) i vlaško. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,6 (1961) do 1 (1991). Vodom se snabdeva iz kopanih bunara i sa kaptiranih izvora, električno osvetljenje dobija sredinom 60-ih, a telefonske veze početkom 90-ih god. XX v. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Cerovica |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA: = vlaško = Vlasi i povlašeni Srbi = mešovito = romska mahala = bajaško (Romi) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
x u rubrikama popisa iz 2011. godine o značava mesta u kojima je broj popisanih lica bio manji od 3 (Strategija, p. 19) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Broj pogleda : 660 |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||