MALAJNICA (971 st.), stočarsko (63,1% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na (180-320 m) dolinskim stranama Zamne, desne pritoke Dunava, s obe strane seoskog puta ka Štubiku i Dupljanu, 22,5 km SZ od Negotina. Površina atara iznosi 1.904 ha. Po predanju naziv potiče od reči malaj, koja u lokalnom govoru znači kačamak, proja. Povezuje osam "mala" (Selo, Dubrava. Pernječ, Kulma, Funduanja, Kornjet, Branduš i Tufar). Formirana je kao naselje zbijenog tipa, da bi od druge polovine XIX v., zbog preseljenja pojedinih porodica na okolne "salaše", postepeno dobijala svojstva razbijenog sela. Osnovana je na mestu nekog predslovenskog naselja (staro groblje "od Laćina" i dr.). Po predanju, nastala je početkom XVII v. Pominje se pod nazivom Milaniz početkom XVIII v. na Langerovoj karti i kasnije: 1846. (Малайница) - 107 kuća, 1866. - 181 kuća, 1921. - 183 doma i 885 žitelja itd. St. je pravoslavno (slavi Nikoljdan, Petkovicu, Malu Gospojinu i dr., zavetina Spasovdan), a nacionalno se izjašnjava kao srpsko (poreklom "od Kosova" - osnivači sela, iz Rumunije, okolnih naselja i dr.). Antropogeografskim i etnološkim izučavanjima svrstana je u vlaška sela. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,5 (1961) do 1,2 (1991). Vodosnabdevanje je individualno (sopstveni vodovodi - 39,6% domaćinstava, uređeni izvori - 25,7%, kopani bunari - 18,9%, neuređeni izvori - 10,8% i dr.). Ima četvororazrednu OŠ (2000/2001. - 28 učenika), MZ i MK i dr.
• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Malajnica
|
