|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (m. sg.) Glogovičan • (m. pl.) Glogovičeń • (f. sg.) Glogovičană • (f. pl.) Glogovičeńe • Istočni Vlasi • | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
GLOGOVICA (604 st.), ratarsko-stočarsko (65,1% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na obroncima Deli Jovana (1137 m) i dolinskim stranama (veći deo na levoj) gornjeg toka Glogovičke reke, leve pritoke Timoka, 6 km zapadno od puta Zaječar-Negotin, 29 km severno od Zaječara. Pripada K.O. Glogovica I (3.173 ha). Po predanju, geografsko ime je fitogeografskog porekla, potiče od gloga. Prostorno se razvija u visinskom pojasu 360-560 m. Povezuje četiri zaseoka, Gindušu, Livez, Košep i Albancju. Formirana je na mestu sa ostacima starijeg rudarstva (zlatne žice, koje su "ostale od topionica iz vremena Laćina" na Rusmanu, u Ginduši i Dobroj Vodi; zlatnu rudu prerađivali su Sasi, a eksploatisala se i krajem XIX v.). Kada je st. u Krajini zbog "turskog zuluma" napustalo svoja sela i sklanjalo se u zbegove, preci današnjih rodova sklonili su se u ovaj, tada pust i šumovit kraj. Najpre su se nastanili na mestu Unc, u Mirinoj šumi (između Salaša i Sikola), potom u Seljište ispod Rusmana, a znatno kasnije na današnju lokaciju. "Bežanije" je bilo i iz G. Na Langerovoj karti sa početka HVIII v. zabeležena je pod imenom Glogoviz, a na karti "Temišvarski Banat" iz 1725. kao pusto mesto Glogoviz i mesto Vellisatz, koje se više ne pominje, niti je poznato meštanima. St. je pravoslavno (slavi Sv. Jovana, Petkovicu, Mitrovdan, Sv. Aranđela, Sv. Nikolu i dr.; zavetina Trojice; vašar 4. juli), poreklom iz susedne Rumunije, a nacionalno se izjašnjava kao srpsko (66,6%) i vlaško (30,8%). Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,9 (1961) do 2,4 (1991). Pravoslavnu crkvu Uspenja sv. Ane podigao je 1910. poznati predratni industrijalac i dobrotvor Ćorđe Vajfert. Vodosnabdevanje je kombinovano (lokalni vodovodi n kopani bunari). Ima četvororazrednu OŠ (stara 150 god.), MK, spomenike borcima palim u I i P svetskom ratu, dom kulture (u rekonstrukciji), zemljoradničku zadrugu, zdravstvenu ambulantu i dr. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Glogovica |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA:
 = vlaško
 = Vlasi
i povlašeni Srbi
 =
mešovito 
= romska mahala
 = bajaško
(Romi) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Broj pogleda : 878 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||