| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(m. sg.) Čokonar • (m. pl.) ? • (f. sg.) Ćokonarkă • (f. pl.) Ćokońarke • Istočni Vlasi • Carani • Narečje: oltensko | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ČOKONJAR (204 st.), ratarsko (33,3% agrarno st.) seosko naselje zbijenog (drumskog) tipa, na levoj dolinskoj strani Jelašničke reke, 1 km od njenog ušća u Timok, zapadno od pruge Zaječar- Negotin, 16,5 km SI ol Zaječara. Pripada K.O. Koprivnica (3.409 ha). Kroz selo protiče Katalin, pritoka Jelašničke reke. Naziv dobija po obližnjem ogolelom brdu - Čoka (285 m), na kome je osnovan. Prostire se u visinskoj zoni 120-130 m. Navodi se i pod nazivom Čokonar. Formiran je krajem XVIII i početkom XIX v. od povratnika, nekadašnjih st. Koprivnice izbeglih u Vlašku zbog turskih zlodela. Pominje se 1811, a do 1840, kada dobija status samostalnog naselja, predstavlja fizionomski deo (zaselak) Koprivnice. St. je pravoslavno (većinom slavi Petkovicu i Sv. Nikolu; zavetina Spasovdan), vlaškog porekla, a nacionalno se izašnjava kao srpsko. Indeks deomografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,5 (1961) do 1,3 (1991). Vodom se snabdeva preko javnog vodovoda (68,7% domaćinstava) i iz kopanih bunara. Ima dom kulture, spomenik rodoljubima palim u ratovima 1912-1918, železničku stanicu i dr. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Čokonjar |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA: = vlaško = Vlasi i povlašeni Srbi = mešovito = romska mahala = bajaško (Romi) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Broj pogleda : 974 |
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
|
||||