LUBNICA (1.452 st.), rudarsko i stočarsko-ratarsko (48;6% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na (200-250 m) dolinskim stranama Lubničke reke, leve pritoke Timoka, između Kraljevice (285 m), Gornjeg brda (330 m) i Kulmea (355 m), 6 km JZ od Zaječara. Površina atara iznosi 2.918 ha. U ataru postoje mnogobrojne "pojate" - privremena stočarska naselja, koje se koriste tokom leta, a neke su i stalno naseljene. Objedinjuje 10 fizionomskih delova - devet "mala" (Valja, Balepa, Široko polje, Kravarnik, Fažet, Obrštur, Sona, Mrtvina i Lice) i Rudničko naselje (Rudarska stambena kolonija). Pominje se u XV v. God. 1924. broji 392 doma i 1.822 žitelja. St. je srpsko (slavi Sv. Paraskevu, Sv. Alimpija, Sv. Nikolu i dr.; seoske slave Trojice, Spasovdan, Petkovdan i Sv. Ilija), starosedelačko i doseljeno iz Rumunije, a nakon otvaranja rudnika, u drugoj polovini XIX v., i iz okoline Pirota, Knjaževca, Bora, Niša, Velikog Gradišta, Boljevcai dr. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,6 (1961) do 1,4 (1991). Električno osvetljenje dobija 1910. (po drugom izvoru 1911), posle izgradnje HE "Gamzigrad". Seoski vodovod nije u funkciji, pa se meštani snabdevaju vodom preko vodovoda koji koristi rudnik i iz kopanih bunara, a priključak na vodovodnu mrežu Zaječara planiran je do kraja 2000. god. Ima osmorazrednu OŠ "Đura Jakšić", dom kulture, MK, zdravstvenu ambulantu i dr. Ležišta uglja u ataru konstatovana su tokom druge polovine XIX v., a eksploatacija počinje 1889. i sa kraćim prekidima traje do danas. U Rudniku lignita "Lubnica" (300 radnika, od toga oko 100 meštana), ugalj se eksploatiše na dubini 80-120 m, a god. proizvodnja u novije vreme iznosi 50 hilj. t (najveća proizvodnja 1964. - 192.9201). Tržišni proizvodi su mleko i sir.
• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Lubnica
|
