|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
LUKOVO (1.386 st.), ratarsko-stočarsko (30,5% agrarnog st.) seosko naselјe zbijenog tipa, na (330 m) dolinskim stranama Crnog Timoka, u podnožju Rtnja (1560 m), s obe strane savremenog puta Bolјevac-Paraćin, 11 km zapadno od Bolјevca. Površina atara iznosi 4.204 ha. Naziv dobija po srednjovekovnom manastiru posvećenom Sv. Luki (pominje se u turskom popisu iz 1455), na čijim temelјima je 1895. god. podignuta sadašnja crkva Sv. Bogorodice. Objedinjuje tri fizionomska dela: Centar, Ciganski lug i Pršanovac. Ostaci starina su mnogobrojni i višestruko značajni: arheološki nalazi kulture halštat 750- 400 god. pre nove ere na mestu Pranovac; tragovi rimskih rudarskih radova na mestu Vrelo i utvrde na mestu Gradište; ostaci glavne rimske ”rasputnice” u današnjem naselјu - više puteva ka dolinama Zapadne i Južne Morave i Ponišavlјa; tragovi srednjo- vekovnog puta (”Jerski put”) između L. i sela Krivi Vir; srednjovekovno naselјe Vir (?) (1455. - 23 kuće) na mestu Šaški deo, pored leve obale rečice Vrelo i dr. Selo se pominje u turskim popisima 1455. (16 ku- ća) i 1560. (10 kuća. Nakon oslobođenja od Turaka (1833) ima 53 poreske glave. St. je srpsko (slavi Sv. Stefana, Tpojuce, Sv. Petku, Sv. Nikolu i dr.; seoska slava Đurđevdan), a ima i Vlaha i Roma. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,5 (1961) do 0,8 (1991). U ataru postoji srednjovekovni manastior Lapušnja, sa natpisom pisanim srpskim pismom iz 1501. god. Električnu energiju dobija 1937, asfaltni put 1968, telefonske veze 1990, a vodosnabdevanje je centralno. Ima četvororazrednu OŠ (počela sa radom 1870) i dr. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Lukovo |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA:
 = vlaško
 = Vlasi
i povlašeni Srbi
 =
mešovito 
= romska mahala
 = bajaško
(Romi) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Broj pogleda : 762 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||