MIROČ (468 st.), ratarsko-stočarsko (32,9% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na (400-500 m) južnim obroncima Miroča (768 m), po kome dobija naziv. 40 km SI od Majdanpeka. Površina atara iznosi 2.115 ha. U ataru, JZ od sela nalazi se pećina Gradašnica sa dužinom ispitanih kanala od 529 m. Podeljen je na pet fizionomskih delova, "kulmja" - vlaška reč sa značenjem kosa, vis, breg, padina i sl. (Mare, Kraku ćeiš. Vizurinj, Glavica i Inarija). Osnovan je 1872. na mestu sa tragovima ranije naseljenosti (ostaci rimskog grada Gerrilatis na vrhu planine Miroč), kada se pominje u dekretu kneza Miloša Obrenovića. Krajem XIX v. ima malu populacionu veličinu (1893. - 71 žitelj). St. je srpsko (slavi Sv. Jovana, Sv. Simeona, Sv. Iliju i dr., seoska slava Petrovdan; vašari 22. juni, 12. avgust i 11. septembar), doseljeno u vreme nastanka naselja iz Dobre (Golubac), Popovice (Negotin), Crnajke, Tande i Gornjana kod Bora i krajem XIX v. iz Raške oblasti. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,3 (1961) do 0,6 (1991). Električno osvetljenje dobija u periodu 1969-1986, telefonske veze 1986- 1987, a vodom se uglavnom snabdeva iz kopanih bunara (80% domaćinstava). Ima četvorogodišnju OŠ, dom kulture (u izgradnji), Kulturno-turističku manifestaciju "Jorgovan Fest" (održava se 1. maja od 1994), spomenike borcima poginulim u II svetskom ratu - jedan na mestu streljanja prvoborca Mladena Dokića, a drugi sa imenima poginulih, MK, zdravstvenu ambulantu, otkupnu stanicu lekovitog bilja "Miroč-bilje" (menta, tamjan i lavanda), pogon fabrike (od 1981) za proizvodnju metalne galanterije "Megaplast" (20 radnika) iz Mosne i dr. Većina meštana ekonomsku egzistenciju ostvaruje u Donjem Milanovcu i Majdanpeku, a dopunske prihode ostvaruju od sakupljanja i prodaje lekovitog bilja (menta; tamjan i lavanda), pečurki i šumskih plodova.
• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Miroč
|
