Kartica sela:

Resavica (selo) [105]

pi/pe/pĭe/pră/pă	đi/đe/ďe/dă	klańe/klaĭe	ḑău/zău	śe/će/če/ťe	ź/đ/ď/ğ
pi	đi	ń	ḑ	ś	ź

RESAVICA (selo) (218 st.), stočarsko (24,8% agrarnog st.) seosko naselje zbijenog (drumskog) tipa, na (260 m) obalama (veći deo na levoj) Resavice, leve pritoke Resave, s obe strane železničke pruge i asfaltnog puta ka Despotovcu, 10 km JI od Despotovca. Površina atara iznosi 594 ha. Deli se na grupe rodovskih kuća (Jovuću, Raškovići, Peričići i dr.). Pripada starim srpskim naseljima nepoznate starosti. Prvobitno naselje - Dutovo, bilo je naseljeno Srbima, koji su se iselili, po predanju, u susedni Popovnjak. Kasnije, najverovatnije tokom poslednje decenije XVIII v., doseljavaju se Vlasi. Po oslobođenju od Turaka ima 61 kuću i 305 žitelja (1892). Sadašnje st. je pravoslavno (slavi Sv. Stefana, Sv. Jovana, Petkovicu, Sv. Aranđela, Sv. Nikolu i dr.; litije Sv. Todor), preovlađujuće srpsko i vlaško, doseljeno iz Crne Reke, okolnih sela (Židilje i Beljajka) i dr. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,5 (1961) do 1,5 (1991). Struju dobija 1956, telefonske veze 1984, a vodom se snabdeva preko sopstvenih vodovoda (68,8% domaćinstava), iz kopanih bunara i dr. Ima dom kulture, MK, veterinarsku ambulantu i dr. Proizvodnja kukuruza je tržišna.

• Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića
Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Resavica (selo)

Etimologija imena sela:

Poreklo link:	Klik ovde!
*POREKLO STANOVNIŠTVA ORIGINEA POPULAȚIEI**
Stanoje Mijatović, Resava, Srpski etnografski zbornik, XLVI, Beograd, 1930, str. 225-226. 47. Resavica. Selo je u kotlini, s obe strane reke Resavice, Resavine pritoke. [str. 225] U selu se pije bunarska voda. Izvora nema. Zimi se služe i vodom iz Resavice. Ima oko 8 ha zajedničke utrine, od koje je polovina pod sitnom šumom. Glavniji su nazivi u hataru: Ćulimar, Šišmanovac, Reka, Gorunjar (brdo) i Pilotica. Selo ima 6 rodova sa 65 kuća. Dobilo je ime po reci, koja kroz njega protiče, a nekad se zvalo Dutovo. Ne zna se pouzdano, kad je postalo. Predanje kaže, da je selo nekada bilo čisto srpsko (i tada se zvalo Dutovo), pa mu se posle stanovnici odselili i na njihovo mesto došli Vlasi, koji promene ime selu i prozovu ga Resavica (da ih ne bi odseljeni starosedeoci odatle oterali.1) Rodovi su: Paškovići (10 k., Sz. Petkovica), došli iz Beljajke: Peričići (10 k., Sv. Petkovica), doselili se iz Podgorca (u Crkoj Reci); Angelovići (10 k., Sv. Stevan), došli iz crnorečnog Podgorca pre 130 godina; Jovići (15 k., Sv. Nikola), ne zna se odakle su; Jovanovići (10 k., Sv. Arhanđel), nepoznatog porekla; Vodeničarevići (10 k., Sv. Jovan), doseljeni iz Židilja. Seoska je slava Veliki Spasovdan (Voznesenje), a zavetina Sv. Todor (zbog zdravlja stoke, čeljadi i radi berićeta). [str. 226] _______________ 1) Po pričanju g. Aćima Protića, sveštenika iz Despotovca, od Dutova su postali docnije Popovnjak i Resavica. Dutovo je, kaže, u to vreme bilo naseljeno po pola Srbima i Vlasima. Oko nekih ovaca oni su se strašno zavadili i usled toga su se morali podvojiti. Vlasi nasele Resavicu, a Srbi Popovnjak. To je svakojako bilo pre sedamdesetih godina, jer se od toga vremena ne pominje više Dutovo, već Popovnjak i Resavica.

S T A T I S T I K A

1850.¹⁾ (Vlasi)

1866.²⁾ (Vlasi)

1921. (Rumuni)³⁾

2011. (Vlasi)

Kuća

Duša

Svega

Srba

Vlaha

% Vl.

Svega

Srba

Rumuna

% Rum.

Svega

Srba

Vlaha

% Vlaha

Rumuna

296

287

287

100

132

110

16.67

G E O G R A F I K A

Fizionomske karakteristike			Nadmorska visina u m.		Površina	Tradicionalna
Tip	Oblik	Reljef	Centar	Visinski pojas	ha	privreda
zbijeni	duguljast		260		594

GRAĐA U REČNIKU:

Etnogr. oblast: Resava

LEGENDA:

= vlaško

= Vlasi i povlašeni Srbi

= mešovito

= romska mahala

= bajaško (Romi)

^{1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija
sproveden je 1850. godine.
Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi
Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852}

²⁾Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872

³⁾Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima!

Broj pogleda : 1490

aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź