     
 |
|
(198) albĭață (rom. albeaţă)  belina [imenica]albĭață (mn. albĭețurĭ) [akc. albĭață] (i. ž.) — (color) ① belina, belilo, svojstvo onoga što je belo ② bela skrama pred očima ∎ iĭ s-a fakut albĭață în nainća uoki — obnevideo je, zamutio mu se vid ③ bela svetlost ∎ străluśi o albĭață — sevnulo je nešto belo, bljesnulo je ④ bela pena ∎ faku albĭață-n gură — izbila mu je pena na usta, zapenio je ⑤ sumaglica, izmaglica ∎ în tuota đimińața, pănă-n ĭeșît đi suare, sa traźe o albĭață pi vaļe — svakoga jutra, sve do izlaska sunca, dolinom se vuče neka sumaglica [Por.] ∞ alb (stih) Ma kulkaĭ asară-n ćindă, Ku kapu pi kîramidă, Șî fakuĭ albĭață-n pizdă. Dau ku aku, dau ku sula, Nuĭe ļaku ka ku pula. — Na tremu sam sunoć legla, Sa glavom na ćeramidi. Pička mi od pene bridi. Probah iglom i kalemom, Al bez kurca leka nema. (Pastirska erotska pesma. Rudna Glava. Zapis: Durlić, čuo od čobana u detinjstvu). [Por.] Grupa reči: Ukrašavanje, ulepšavanje, higijena, boje i nakit [=91 pojam] Reč zapisao: Durlić Mesto: Rudna Glava Opština: Majdanpek Područje: 05 Munćani (Porečani) IZ RUMUNSKIH REČNIKA: www.dexonline.ro I DRUGE NAUČNE LITERATURE ALBEÁȚĂ s. f. 1. Calitatea de a fi alb; culoare albă; (rar) albime. 2. Leucom; (impr.) cataractă (2). [Var.: albéțe s. f.] – Alb + suf. -eață. Sursa: DEX98 Link : albeaţă |
Dopunska pretraga
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||