Vlaški jezik je popularni srpski naziv za rumunske dijalekte, kojima kao svojim maternjim jezikom govore Vlasi istočne Srbije. To je jezik samo u etno ili socio-lingvističkom smislu, ne i po naučnim lingvističkim kriterijumima, prema kojima su kategorisani savremeni književni jezici i njihova narečja. Prema tim kriterijumima, vlaški jezik pripada rumunskom književnom jeziku, i odnosi se prema njemu kao i svako narečje prema svom normiranom jezičkom idiomu. To nesvesno priznaje i svaki Vlah, ma koliko priprost bio, kada na svom maternjem dijalektu kaže za sebe ko je i šta je, i kako mu se zove jezik koji je upio sa majčinih usana! Ta rečenica na književnom rumunskom glasi: Eu sunt român care vorbeşte româneşte! A na vlaškim dijalektima glasi ovako: Ĭuo sînt rumîn kare vorbĭaşće rumîńaşće / Ĭo sînt rumîn kare vorbĭeşťe rumîńеşťe! Vlaški jezik je, zapravo, narodni rumunski jezik, čija je specifičnost u tome što već nekoliko vekova živi u osami, van rumunske matice, i bez ikakvog dodira sa njom, a u okrilju i pod snažnim uticajem nesrodnog srpskog jezika, pred kojim je na kraju i potpuno poklekao. Ovaj rečnik, nazvan Vorbar u duhu narodnoga govora Vlaha, jeste poduhvat jednog etnologa, Vlaha, sa grupom entuzijasta, koji golim rukama vade vlaške reči ispod jezičke ruševine, pomno ispituju koja sećanja u naroda budi njihov poslednji šapat, i pažljivo ih slažu u otvorenu riznicu vlaške duhovne kulture, koja je do sada bila tajanstvena i nepoznata, a od sada je na internetu otvorena svakom, i dostupna svima!