|
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (m. sg.) Iresńićan • (m. pl.) Iresńićeń • (f. sg.) Iresńićană • (f. pl.) Iresńićańe • | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
NERESNICA (3.128 st.), ratarsko-stočarsko (29,4% agrarnog st.) seosko naselje razbijenog tipa, na (170- 480 m) dolinskim stranama Peka i stranama Komše, njegove leve pritoke, u severnom podnožju Homoljskih planpna (940 m), s obe strane (veći na desnoj) magistralnog puta i železničke pruge Požarevac-Zaječar, 4 km JI od Kučeva. Površina atara iznosi 13.261 ha (K.O. Neresnica 6.703 ha, K.O. Gložane 5.051 ha i K.O. Popovac 1.507 ha). Naziv potiče od staroslovenske reči resnica i prefiksa ne, što znači neistinita, nestvarna, kako se pretpostavlja, u svojoj lepoti. Objedinjuje sedam zaselaka: Komšu, Gložanu, Popovac, Lunku, Selo, Ševičku Neresnicu i Kiselu eodu. Ostaci starije naseljenosti su mnogobrojni (rimska rudarska okna, prališta zlata, terme, rudarski put i dr.). Pominje se u turskim tefterima iz XV v., u austrijskim izvorima 1725. pod nazivom Neresnitz (26 kuća) i kasnije (1818. - 91, 1840. - 205, 1868. - 252 kuće itd.). St. je pravoslavno (slavi Veliku Gospojinu, Malu Gospojinu, Petkovicu, Sv. Alimpija, Đurđic, Sv. Nikolu i Časne Verige; seoske slave Spasovdan i Male Trojice), doseljeno iz Almaša (Banat) i Vlaške (Rumunija) u prvoj polovini XVIII v., Timočke krajine početkom XIX v. i okolnih sela krajem XIX v., a nacionalno se izjašnjava kao srpsko i vlaško. Indeks demografskog starenja (is) kreće se u rasponu od 0,4 (1961) do 1 (1991). Pravoslavna crkva Vaznesenja Gospodnjeg je u izgradnji. Početna elektrifikacija i izgradnja vodovoda vezani su za 1930, kada je u selu radio rudnik zlata (flotacija rude), a telefonske veze dobija 1991. god. Vodom se najvećim delom snabdeva iz kopanih bunara (41,3% domaćinstava) i preko sopstvenih vodovoda (32,2%). Ima osmorazrednu OŠ (počela sa radom 1865), MK, zdravstvenu ambulantu, poštu, otkupnu stanicu agrarnih proizvoda, rudnik kvarca "Komša", izvor kisele vode i dr. Većina meštana zaposlena je u Kučevu. • Izvor/Source: Geografska enciklopedija naselja Srbije / pod rukovodstvom Srboljuba Đ. Stamenkovića Beograd : Geografski fakultet Univerziteta : Agena : Stručna knjiga, 2001, e.j. Neresnica |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
S T A T I S T I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
G E O G R A F I K A
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
LEGENDA:
 = vlaško
 = Vlasi
i povlašeni Srbi
 =
mešovito 
= romska mahala
 = bajaško
(Romi) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 1) Prvi popis u Srbiji u kome se beleže Vlasi kao posebna etnička kategorija sproveden je 1850. godine. Broj njihovih "kuća" i "duša" obradio je i objavio Jovan Gavrilović, vidi Гласник Друштва србске словесности, св. 4, Београд, 1852 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2) Broj Vlaha na popisu iz 1866. obradio i objavio statističar Vladiomir Jakšić, u delu: В. Якшич, О племенном составе населенiя в Княжестве сербском, Типографiя Майкова, С. Петербург, 1872 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3) Od Berlinskog kongresa (1878. g.) do kraja II sv. rata, sve administracije Srbije, Kraljevine SHS i Jugoslavije, smatrale su Vlahe Rumunima, i tako su ih tretirale u svojim zvaničnim državnim popisima! | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Broj pogleda : 824 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
aa ăă bb țț čč ćć dd ḑḑ ğğ đđ ďď ee ff gg hh ii îî ĭĭ kk ll ļļ mm nn ńń oo pp rr ss şş śś tt ťť uu vv zz žž źź |
||||
 |
 |
|||
|
|
||||
 |
||||